Koffie van het jaar

We zijn geïnstalleerd. De vouwwagen staat weer, het zwembad is getest en de eerste nacht zit erop. Niets zo fijn als wakker worden op onze camping in de Piëmonte. Die ochtenden zijn legendarisch. Komt het door de frisse geur van het meer? Kinderen die doorslapen tot na 8 uur? Of het uitgerust wakker worden, zonder prikkende ogen en een nog best moe hoofd? 

Een ding is zeker: het is de koffie. Dat is de ‘missione’ vanaf het moment van opstaan. Drink ik thuis pas vaak tegen 10 uur mijn eerste koffie, op de camping is het eerste wat ik doe checken of onze espressopot afgewassen is. En zo niet, dan loop ik met liefde naar het waterkraantje om hem om te spoelen. In alle rust vul ik de filter met gemalen espressobonen uit de Tupperware bewaarbak en schroef ik het potje in elkaar. En dan: gasbrander aan en wachten.

Ondertussen wordt er brood gehaald, de wankele campingtafel gedekt met van-alles-en-nog-wat-van-plastic en ruik ik het. Die koffie. Voorheen uit een witte plastic beker, sinds dit jaar uit een espressoglas. Maar op de camping maakt dat voor de smaak niets uit. Ik weet heus wel dat alle moeite die je ervoor doet, een flinke rol speelt. Ik snap ook dat buiten koffiedrinken met een opkomend zonnetje lekkerder is dan binnen. En natuurlijk heb ik nu rust en tijd om de smaak goed in me op te nemen. Maar toch. Er is iets met die campingkoffie. Het is de lekkerste van het jaar.